शासकीय सेवानिवृत्तीचा तीन पायांचा मल काय आहे?
सामग्री
तीन-पायांच्या स्टूलचे रूपक दशकांपूर्वी सेवानिवृत्तीच्या नियोजनासह वापरले जाते. कुटुंबाची सेवानिवृत्तीची योजना ही तीन पायांनी बसलेली जागा आहे: सामाजिक सुरक्षा, सेवानिवृत्ती योजना आणि वैयक्तिक बचत. स्थिर सेवानिवृत्तीसाठी तिन्ही पाय महत्त्वपूर्ण आहेत. एका पायांशिवाय स्टूल खाली पडतो.
सामाजिक सुरक्षा
बहुतेक, परंतु सर्वच नाहीत, सरकारी कर्मचारी सामाजिक सुरक्षेत योगदान देतात. हे गंभीर आहे कारण जे लोक सामाजिक सुरक्षेत योगदान देत नाहीत ते सेवानिवृत्तीनंतर किंवा अपंग झाल्यावर पैसे काढत नाहीत. ज्या सरकारी कर्मचार्‍यांनी हातभार लावला नाही त्यांनी स्टूलचे इतर दोन पाय मजबूत असल्याचे सुनिश्चित केले पाहिजे.
सामाजिक सुरक्षा ही फेडरल पातळीवरील एक राजकीय फुटबॉल आहे. राजकारण्यांना माहित आहे की अस्वस्थतेसाठी निवड करणे आवश्यक आहे सिस्टमची सुलभता चालू ठेवणे आवश्यक आहे, परंतु कमी झालेले फायदे किंवा वाढत्या योगदानाचा राजकीय फटका कोणालाही घ्यायचा नाही. स्टूलचा हा पाय आसपासच्या राजकारणामुळे चकरा मारण्यासाठी विशेषतः संवेदनशील आहे.
सामाजिक सुरक्षा स्वतःच जीवनशैली टिकवणार नाही लाभार्थी जगण्याची सवय आहे. या पायाने शक्य तेवढे वजन कमी केले पाहिजे.
सेवानिवृत्ती योजना
सेवानिवृत्ती योजना फक्त त्या आधी नव्हत्या. राजकारण्यांनी सार्वजनिक कर्मचा .्यांचा आणि त्यांच्या सेवानिवृत्तीचा लाभ-नियंत्रण-नसलेल्या सार्वजनिक अंदाजपत्रकासाठी बळीचा बकरा म्हणून वापरला आहे. डुकराचे मांस बंदुकीची नळी खर्च आणि महागड्या सार्वजनिक सहाय्य कार्यक्रमांना हरकत नाही. कार्मिक हा कोणत्याही संस्थेच्या बजेटचा एक मोठा भाग असतो आणि या वस्तुस्थितीसाठी कर्मचार्‍यांना बळी देणे हे मनोबल किलर आहे.
राजकीय पेचप्रसंगाने सेवानिवृत्तीच्या यंत्रणेवर जोर धरला आहे. कर्मचार्‍यांकडून होणारा खर्च वाढत असताना फायदे कमी झाले आहेत. खासगी क्षेत्राला राजकारणी सेवानिवृत्तीचा लाभ मिळवून देण्याचा धोका नसला तरी खासगी क्षेत्रातील कर्मचार्‍यांना त्यांचे सेवानिवृत्तीचे फायदेही कमी होताना दिसत आहेत. दोन्ही क्षेत्रांमध्ये सेवानिवृत्तीची योजनांची ’स्थिरता’ पूर्वीची हमी राहिलेली नाही.
फेडरल कर्मचारी सेवानिवृत्ती सिस्टममध्ये बहुतेक फेडरल कर्मचारी योगदान देतात. या सिस्टमकडे स्वतःची सोशल सिक्युरिटीची तीन-पायांची स्टूल आहे, uन्युइटी पेमेंट आणि थ्रीफ्ट सेव्हिंग्ज प्लॅन नावाची वैयक्तिक बचत योजना. फेडरमध्ये योगदान न देणारे फेडरल कर्मचारी सिव्हील सर्व्हिस रिटायरमेंट सिस्टममध्ये योगदान देतात जे फक्त एक वार्षिकी आहे. दोन्ही प्रणालींसाठी, uन्युइटीज परिभाषित लाभ योजना असतात.
राज्य आणि स्थानिक सरकार ज्यांची स्वत: ची सेवानिवृत्ती सिस्टम आहे सामान्यतः कर्मचार्‍यांच्या सहभागाची आवश्यकता असते अशा फायद्याच्या योजना निश्चित केल्या जातात. बर्‍याचजणांकडे वैयक्तिक बचत पर्याय आहेत जसे की 401 (के) चे आणि आयआरए, परंतु ते घटक क्वचितच अनिवार्य असतात.
वैयक्तिक बचत
आधी सांगितल्याप्रमाणे, काही सेवानिवृत्ती सिस्टमकडे वैयक्तिक बचतीसाठी पर्याय किंवा आवश्यकता असतात. फेडरल सरकारची थ्रीफ्ट बचत योजना काही प्रमाणात बंधनकारक आहे. एजन्सीज कर्मचार्‍यांच्या पगाराच्या भागाइतकीच रक्कम देतात. कर्मचारी जास्त योगदान देऊ शकेल. एखाद्या विशिष्ट बिंदूपर्यंतच्या योगदानाशी जुळवून योगदानास प्रोत्साहन दिले जाते म्हणजे एजन्सी जुळतील किंवा अंशतः जुळतील की जे कर्मचारी त्यांच्या स्वत: च्या इच्छेनुसार योगदान देतात.
जेव्हा वैयक्तिक बचत वाहनांमध्ये जुळणारी वैशिष्ट्ये नसतात तेव्हा सार्वजनिक कर्मचार्‍यांना खाजगी गुंतवणूक कंपन्यांनी देऊ केलेल्या ऐवजी सेवानिवृत्तीची योजना योजना वापरण्यास प्रोत्साहन नसते. सरकार प्रायोजित वैयक्तिक बचत योजनांप्रमाणेच थ्रीफ्ट बचत योजना खासगी गुंतवणूक कंपन्यांच्या तुलनेत गुंतवणूकीचे मर्यादित पर्याय उपलब्ध करते.
सेवानिवृत्तीसाठी सार्वजनिक कर्मचारी बचत कसे निवडतात हे महत्त्वाचे नसले तरी महत्त्वाची बाब म्हणजे त्यांनी प्रत्यक्षात बचत केली. सामाजिक सुरक्षा आणि निवृत्तीवेतनावर विसंबून राहण्याचे दिवस गेले.
शिल्लक राखणे
स्टूलचे रूपक सूचित करते की स्टूलचा प्रत्येक पाय महत्वाचा आहे. सरकारी कर्मचार्‍यांनी प्रत्येक पायाकडे लक्ष दिले पाहिजे आणि ते स्थिर राहील हे सुनिश्चित केले पाहिजे. सामाजिक सुरक्षा आणि सेवानिवृत्ती योजना कर्मचार्‍यांच्या नियंत्रणाबाहेर असतात, जेणेकरुन कर्मचार्‍यांना दीर्घ-मुदतीच्या स्थिरतेत सर्वात जास्त फरक करता येण्याची जागा म्हणजे वैयक्तिक बचत.
सेवानिवृत्तीची सुरक्षा जास्तीत जास्त वाढवू इच्छित असलेल्या सार्वजनिक कर्मचार्‍यांनी त्यांच्या सेवानिवृत्ती प्रणालीद्वारे किंवा खाजगी गुंतवणूक कंपन्यांद्वारे आर्थिक सल्लागारांचा सल्ला घ्यावा. काही सेवानिवृत्ती सिस्टममध्ये खासगी वित्तीय सल्लागारासह व्यवस्था असते जे कमी दरासाठी काम करतात आणि सार्वजनिक कर्मचार्‍यांसोबत काम करण्याचा अनुभव घेतात.
